"หลวงพ่อธัมมชโย ให้อะไรแก่ฉัน"

                                                              

   "  คุณค่าของชีวิต  "

"ใจ"บอกว่าที่นี่แหล่ะ"ใช่"

           จากบทความเริ่มต้นที่บอกว่า  "หลวงพ่อธัมมชโย ให้อะไรแก่ฉัน"นั้น เริ่มต้นที่เข้ามาวัด นอกจากได้รับการดูแลเอาใจใส่จากพระเดชพระคุณหลวงพ่อธัมมชโย เป็นอย่างดีแล้ว ยังได้ศึกษาธรรมะเป็นเอนกประการเลยก็ว่าได้ แต่ถ้าจะให้เขียนออกมาเป็นข้อความ ก็คงจะหาจุดสิ้นสุดได้ยาก ดังนั้นจึงอยากพูดบางอย่างที่ได้รับเมื่อเข้าวัดพระธรรมกาย 

          อย่างแรกเลยก็คือ หลวงพ่อธัมมชโย ท่านได้ให้รู้ว่า คนเราเกิดมาเพื่ออะไร และอะไรคือเป้าหมายของชีวิตที่แท้จริง เอา ๒ อย่างก่อนนะครับ คำตอบคือ คนเราเกิดมาเพื่อสร้างบารมี  และธรรมกายคือเป้าหมายที่แท้จริงของชีวิต เมื่อได้ทราบคำตอบกันไปแล้ว ก็คงจะมีบางคนเห็นด้วย และบางคนที่เห็นต่าง เป็นเรื่องปกติธรรมดาครับ ไม่เป็นไร แต่ ๒ อย่างนี้เป็นสิ่งที่สำคัญต่อผมมาก นับว่าเป็นหลักการสำคัญในการดำเนินชีวิตเลยก็ว่าได้ เพราะการได้เกิดมาเป็นมนุษย์นั้นยากแสนยาก นี้พระสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์ก็ทรงตรัสไว้แล้วว่า การได้มาเป็นมนุษย์นั้นเป็นการยาก สิ่งนี้เราไม่อาจปฏิเสธได้เลย เพราะพระพุทธองค์ทรงตรัสคำจริงแท้แน่นอน  เพราะฉะนั้นเมื่อเราได้มาเกิดเป็นมนุษย์แล้วนับว่าเป็นความโชคดีมาก ไม่แค่นั้นการที่เราได้เกิดในปฏิรูปเทส หรือแปลว่าประเทศที่สมควร นั่นก็คือประเทศที่นับถือพระพุทธศาสนา นั่นก็หมายความว่าเรามีบุญที่ได้สั่งสมกันมาในกาลก่อนกันทั้งนั้น ไม่มีอะไรบังเอิญ

        ฉะนั้นต้องใช้โอกาสของความโชคดีนี้ให้เป็นประโยชน์ มากที่สุดแก่ตัวของเราและบุคคลรอบข้าง  และในยุคนี้อายุของคนก็สั้นด้วย เฉลี่ยแค่ ๗๕ ปีเอง  แม้มากกว่านี้ก็มีน้อยที่จะถึงร้อยปี  จึงต้องใช้ช่วงชีวิตที่แสนสั้นนี้ ทำสิ่งที่ดีที่สุดให้กับตน คำว่าเราเกิดมาสร้างบารมีจึงสำคัญมาก ที่ทุกคนต้องรู้ และอย่างน้อยเก็บคำนี้ไว้ในใจ แม้ว่าจะต้องทำมาหาเลี้ยงชีพก็ตาม ในใจลึกๆควรจะมีคำนี้ไว้เสมอ เพราะเป็นสิ่งที่สำคัญสำหรับมนุษย์ทุกคนที่เกิดมาบนโลกใบนี้  ถ้าเราสังเกตุจะเห็นได้ว่าคนที่ไปวัด   ทำบุญในแต่ละครั้งก็จะพูดกันอยู่บ่อยๆ ว่า การทำบุญครั้งนี้   ขอให้เป็นปัจจัยให้ได้ไปพระนิพพาน  นั่นก็หมายความว่าคนที่นับถือพระพุทธศาสนา ก็มีจุดประสงค์เดียวกันคือมุ่งไปสู่พระนิพพาน เป็นที่ซึ่งทุกคนต่างก็หวัง แล้วทำอย่างไรล่ะถึงจะไปถึงนิพพานได้  เรามาดูกันว่าคนที่จะไปพระนิพพานได้คือใคร ที่ทราบก็คือหลักๆ พระสัมมาสัมพุทธเจ้า และพระอรหันต์ทั้งหลาย  ท่านเหล่านั้นไปได้อย่างไร ถ้าเราศึกษาเรื่องราวเกี่ยวกับท่านเหล่านั้นจะเห็นได้ว่า ท่านเหล่านั้นทั้งหมด     ล้วนต้องสร้างบารมี การสร้างบารมีก็คือการทำความดี มีการสั่งสมบุญเป็นต้น หรือพูดง่ายๆคือ ในแต่ละชาติที่ท่านเกิดมา จะต้องละชั่ว ทำความดี และทำจิตใจ ให้ผ่องใส และต้องทำอย่างยิ่งยวด คือเอาชีวิตเป็นเดิมพัน  จึงจะเกิดเป็นบารมี ไม่ใช่แค่ทำบุญตามวาระ วันเกิด หรือวันสำคัญทางพระพุทธศาสนาอย่างเดียว ท่านสร้างกันนานจนบารมีแก่รอบ ชาติสุดท้ายของท่านเหล่านั้นท่านจึงเข้าสู้พระนิพพานได้  

         เพราะฉะนั้น หากมีความตั้งใจจะไปพระนิพพาน  จึงมีความจำเป็นที่จะต้องรู้เรื่องการสร้างบารมี เพราะเป็นการสร้างเสบียงในการเดินทางไกล เพื่อไปให้ถึงเป้าหมาย  ตามที่ทุกคนหวังกัน  จะไปโดยวิธีการอื่นไม่ได้เลย เพราะเราก็เห็นแบบอย่างบัณฑิตนักปราชญ์ ในกาลก่อนท่านทำเป็นแบบอย่างให้ดูให้ศึกษาแล้ว  เพียงแค่ดำเนินตามท่านเท่านั้น สรุปก็คือเราทุกคนเกิดมา ต้องสร้างบารมี

          อย่างที่สอง หลวงพ่อธัมมชโย ท่านได้ให้รู้ว่า ธรรมกายคือเป้าหมายของชีวิต  เมื่อพูดอย่างงี้แล้วบางคนอาจจะเกิดความสงสัย ว่า  คำว่า " ธรรมกาย " มาจากไหน  บัญญัติกันเองหรือป่าว ก็ขอพูดสั้นๆว่า คำว่าธรรมกายนั้น  ไม่ได้บัญญัติขึ้นมาเอง  แต่มีมาตั้งแต่สมัยพุทธกาลเลยทีเดียว โดยครั้งหนึ่งพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเคยตรัสว่า  ดูก่อนวาเสฏฐะ คำว่า ธรรมกายนั่น เป็นชื่อของพระตถาคต หรือเป็นชื่อของพระองค์เอง  มีครั้งหนึ่งที่พระในสมัยพุทธกาลนามว่า วักกลิ เป็นผู้ที่หลงไหลในการดูพระรูปของพระสัมมาสัมพุทธเจ้ามาก จนไม่ทำอะไรเลย ตามติดติดตามพระองค์ไปทุกหนทุกแห่ง พระพุทธองค์ทรงเห็นว่าไม่เกิดประโยชน์จึงทรงตรัสห้าม พระวักกลิจึงเกิดความน้อยใจ คิดฆ่าตัวตายแต่สุดท้ายพระพุทธองค์ ทรงปรากฏต่อหน้าด้วยพุทธานุภาพ แล้วตรัสว่า ดูก่อนวักกลิ ผู้ได้เห็นธรรม ( ธรรมกาย ) ผู้นั้นเห็นเรา ( ตถาคต ) เพราะธรรม ภายในตัวคนทุกคนนั้นมีลักษณะเหมือนพระพุทธเจ้า พระองค์จึงทรงตรัสอย่างนั้น 

เราก็ได้เข้าใจที่มาที่ไปของคำว่า ธรรมกาย กันไปแล้วนะครับ พอสังเขป ซึ่งก็เป็นเป้าหมายของชีวิตที่แท้จริง ของมนุษย์ทุกคน ที่เกิดมาบนโลกนี้ 

        เพราะเหตุที่หลวงพ่อธัมมชโย ทำให้ผมได้รู้ ๒ อย่างที่กล่าวมาข้างต้น คือ เราเกิดมาเพื่อสร้างบารมี ๑  ธรรมกายคือเป้าหมายของชีวิต ๑ แค่นี้ก็ทำให้ลูกๆทุกคนที่มาวัดนี้ พูดเป็นคำเดียวกันว่าเราทุกคนรักหลวงพ่อธัมมชโยมาก รักวัด รักพระพุทธศาสนา  แค่ตัวอย่างสองข้อนี้ ก็ไม่รู้จะทดแทนคุณท่านได้อย่างไร  สุดท้ายนี้ก็ขอฝากถึงคนที่เป็นลูกหลวงพ่อทุกคนให้มีกำลังใจที่สูงเร่งสร้างบารมี ตามแบบอย่างพระโพธิสัตว์ในกาลก่อน และให้เป็นกัลยาณมิตรชักชวนบุคคลที่รัก และคนรู้จักให้มีโอกาสสั่งสมบุญไปกับเราด้วย  สุดท้ายนี้ก็ขอกราบขอบพระคุณพระเดชพระคุณหลวงพ่อธัมมชโย ที่ได้เมตตาชี้ทางสว่างให้แก่ลูกๆทุกคน ขอให้หลวงพ่อจงเเข็งแรง และเป็นร่มโพธิ์ร่มไทรให้ลูกๆและเป็นผู้นำในการทำความดี สร้างบารมีไปตราบนานเท่านานเทอญ  (  ปการชโย ภิกฺขุ )